සෙල්ලම් බඩු වුනත් පමණට වඩා අවශ්‍ය නැති බව දැන් අලුත්ම සොයා ගැනීමක්. අපේ දෙමව්පියන් දරුවන්ට තිබෙන ආදරය ප්‍රදර්ශනය කිරීමට පමණටත් වැඩියෙන් ඔවුන්ට සෙල්ලම් බඩු අරගෙන දෙනවා. මේ නිසා ඇති වෙන ගැටළු දෙයාකාරයි. අපිට මතුපිටින් පෙනෙන විදිහට සුලබ ගැටලු විදිහට මේ අවස්ථාවන් ඔබට මට ඉතාම සාමාන්‍යයි.
ඔය සේරම එක් පැත්තක තියලා මේ ගැනත් අපේ වැඩි අවධානයක් යොමු කිරීම වැදගත්.
දරුවන්ට සෙල්ලම් බඩු ලබා දුන්නාම ඔවුන්ට සහජයෙන්ම ලැබී තිබෙන නිර්මාණශීලී හැකියාවන් නැති වෙන්නත් පුලුවනි. ඊට හේතුවක් තිබෙනවා. සෙල්ලම් බඩු මතම රැදී සිටිනවා මිසක යමක් දෙස නිර්මාණශීලීව බලන්න, අලුත් දෙයක් නිර්මාණය කරන්න කිසිම වෙහෙසක් ගන්නේ නැහැ. ඉස්සර කාලයේ දරුවන් සෙල්ලමට අවශ්‍ය සියලු ආම්පන්න, උපකරණ ඔවුන්ම නිර්මානය කර ගත්තා. පැපොල් බටයෙන් නලාවක්, පොල්පිත්තෙන් ගොනෙක්, කුරුම්බා ඇට්ටියෙන් මැෂිමක්… මේ වගේ දේවල් හදා ගන්න හැම දරුවෙකුටම යම් හැකියාවක් තිබුණා. ඒ ඔස්සේ තව තවත් අලුත් දේවල් පවා නිර්මාණය කරන්න දරුවන් යොමු වුණා. ඒත් අද දවසේ දරුවන්ට මේ හැකියාවක් නැහැ. තමන්ගේ සෙල්ලම්බඩු මත කොටු වෙනවා මිසක එතැනින් එපිටට හිතන්නත් අවශ්‍ය නැහැ. ඇයි ඉතින් සාගරේට සෙල්ලම් බඩු තිබෙන ලෝකයක පැපොල් බටයෙන් නලාවක් හදා ගන්න කිසිම අවශ්‍යතාවයක් ඔවුන්ට ඇති වෙන්නේ නැහැ.
සෙල්ලම්බඩු ප්‍රමාණයෙන් අඩු වුනාම දරුවාට ඒවා හසුරුවා ගන්නත් පහසුයි. තමන්ගේ සීමිත වපසරියේ සිට ඒවා පරිහරනයට යොමු වෙන නිසා කළමණාකරණය වගේම පරිස්සමින් පාවිච්චි කිරීමටත් යොමු වෙනවා. ලද පමණින් සතුටු වෙන ගුණයත් දරුවාගේ ඇති කරන්න මේ සුලු ප්‍රමණයක සෙල්ලම් බඩු ඉවහල් වේවි.
මනෝ විද්‍යාඥයින්ගේ අදහසට අනුව නම් වයස අවුරුදු එකට අඩු දරුවන් වෙනුවෙන් නම් බහුල විදිහට සෙල්ලම් බඩු ලබා දීම එතරම් සුදු නැහැ. ඊට හේතුව පාලනය කර ගැනීමට බැරි තරම් සෙල්ලම් බඩු තිබුනොත් ඔවුන් ට මේ වෙනුවෙන් අවධානය දැක්වීම අපහසුයි. එක සෙල්ලම් බඩුවකින් පමණක් සෙල්ලම් කිරීමට යොමු වෙන්නේ නැහැ. ඒ නිසාම අවධානයෙන් කටයුතු කිරීමේ හැකියාව දරුවන්ගෙන් නොදැනීම දුරස් වෙනවා.
දරුවා සෙල්ලම් බඩුවලින්ම පෝෂණය වුනොත් ඔවුන්ට බාහිර ලෝකයක් සමග සම්බන්ධතාවයක් අවශ්‍ය නැහැ. මගේ ලෝකය සෙල්ලම් බඩු විදිහට හිතනවා. මේ නිසා පවුලේ තමන්ගේම සහෝදරයන් සමග පවා තිබෙන සම්බන්ධතාවය දුරස් වෙනවා. පවුලක් තුළ මේ විදිහට සම්බන්ධතාවයන් දුරස්ථ වීම එතරම් හිතකර තත්වයක් නොවේ. සෙල්ලම් බඩු ප්‍රමානයෙන් අඩු වුනාම දරුවන් ඒ සෙල්ලම් බඩු සමග වගේම පවුලේ සහ වෙනත් සමීප දරුවන් සමග අන්තර් සම්බන්ධතාවයන් ගොඩ නගා ගෙන සෙල්ලමට යොමු වෙන තත්වයක්ද ඇති වෙනවා.
දරුවාගේ ලෝකය සෙල්ලම් බඩු වලින්ම විසිතුරු වුනාම පොත පතට තිබෙන ඇල්ම, බැල්ම නොදැනීම අඩු වෙනවා. ඔවුන්ගේ ලෝකය සෙල්ලම් බඩු පමණයි. සමහර දරුවන් දිනපතා පාසලට පවා මෙම සෙල්ලම් බඩු රැගෙන ගොස් ඉගෙනුම් කටයුතු අතර පවා සෙල්ලම් කරන අවස්ථා තිබෙනවා. ඒ නිසා සෙල්ලම් බඩු සීමා කිරීම සමග චිත්‍ර, නැටුම්, සංගීතය වැනි සෞන්දර්ය පක්ෂය වර්ධනය වෙන ක්‍රියාකාරකම් මගින් දරුවන් පොත පත සමගත් සම්බන්ධ කිරීම වැදගත්.
දරුවාට සෙල්ලම් බඩු වැඩි වෙන තරමටම ඔහුගේ ඒවා බෙදා හදා ගැනීමේ ගැටළු ඇති වෙනවා. පුංචි කාලයේ පටන්ම දරුවන්ගේ හිතේ ඇති වෙන අත්පත් කිරීමේ දැඩි පීඩාව ඔවුන්ගේ පෞරෂය වෙනුවෙන් එතරම් හිතකාමී නැහැ. “මගේය…” යන දැඩිව අල්ලා ගැනීමත් සමග බෙදා හදා ගැනීමේ ගති පැවැතුම් ඇති වෙන්නේ නැහැ. ඒත් යම් සීමාවක සෙල්ලම් බඩු තිබුනොත් තවත් අයෙක් සමග ඒවා සුහදතාවයෙන් බෙදා ගැනීමට දරුවාගේ හිතේ ස්වයං පෙළඹවීමක් ඇති වෙනවා.
අපි අද දරුවන් මුල් කර ගෙන නගන ප්‍රධානම චෝදනාව වෙන්නේ පරිසරයත් සමග දරුවන්ගේ කිසිම ගණුදෙණුවක් නැති බවයි. මේ තත්වය දරුවන්ට විතරක් ගොඩ නගා ගැනීමට බැහැ. ඒ සදහා දෙමව්පියන්ගේත් උදව් අවශ්‍ය වෙනවා. අද දෙමව්පියන් දරුවන්ට සෙල්ලම් බඩු ගෙනැවිත් දී ඔවුන් සන්සුන් කරනවා විනා ගෙයින් එළියටවත් බැහැර වීමට ඉඩ දෙන්නේ නැහැ. ප්ලාස්ටික් සහ විද්‍යුත් මෙවලම් අතර සිරගතව සිටින දරුවා ගහ, කොළ, සතා සිවුපාවුන් හදුනා ගන්නේ නැහැ. විවේක වේලාවට හද පායන හැටි බලන්න, තරු නැගෙන හැටි, කුරුල්ලන් ඉගිලෙන, සමනළයින් මල් පැණි සොයන විසිතුර ඔවුන්ට හමු වෙන්නේ නැහැ. ඒත් පිස්තෝලයෙන් වෙඩි තබන, වේගයෙන් දුවන මෝටර් රථ තරඟ, වෙනත් වීඩියෝ ක්‍රිඩාවන් අතරම රැදී සිටීම හැරුන කොට වෙනත් විසිතුරු ලෝකයක් දරුවන්ට නැහැ.
ඔබ දරුවන්ට ආදරය බව ඇත්ත… මේ ආදරය ප්ලාස්ටික් සහ රබර් උපාංගයන්ට සීමා කරන්න අවශ්‍ය නැහැ.අපි දරුවන් නිර්මාණය කළ යුත්තේ හෙට දිනයේ ලෝකය දකින මිනිස් ගුණදහමින් යුක්ත පිරිසක් විදිහටයි. ඒ නිසා දරුවාගේ බාල කාලයේ පටන්ම සුන්දර දරුවෙක් දකින සිහිනයෙන් සිටිනවා නම් සෙල්ලම් බඩු වුනත් පමණ දැන ලබා දීම වඩාත් සුදුසු යි. සරල මිනිසෙකු නිර්මාණය කිරීමේ මූලික අත්තිවාරම ඇතැම් විට එතැනින් ගොඩ නගා ගන්නත් පුලුවනි.
Saru FM Media
