යාපනය කන්කසන්තුරේ මාර්ගයේ කිලෝමීටර් පහළොවක් පමණ ඉදිරියට ගමන් කරන ඔබට මාර්ගය දෙපස දක්නට ලැබෙන්නේ සුන්දර වටපිටාවකි. නගර සීමාවෙන් ඔබ්බට ග්‍රාමීය ප්‍රදේශ කරා ගමන් කරන විට යාපනයේ ගෘහ නිර්මාණ ශිල්පයේ සිදුව ඇති වෙනස්වීම්, වර්ණවත් වූත් විවිධ මුද්‍රා සහිත වූත් දේවරූප අඹා ඇති කෝවිල්ද, චුන්නාකම් සන්ධියට වන්නට පිහිටි අජෙයිනගර් හනුමාන් කෝවිලද අපූරු දසුන් වේ. තල් ගස් අතරින් පතර හරිත වර්ණයෙන් දිස්වෙන සාරවත් දුම්කොළ වගා බිම් බොහොමයක්ද මේ මාර්ගය ඔස්සේ ගමන් කරන්නකුට දැකගත හැකිවේ. විටෙක දැල්වලින් ආවරණය කළ මිදි වගාවන් හා බීට්රූට්, අමුමිරිස්, රතුලූනු වගාවන් නෙත ගැටේ. Sri Lanka Latest News
චුන්නාකම්වලින් වම්පසට වන්නට උඩුවිල්ද දකුණු පසට වන්නට ඉණුවිල් ගම්මානයත් පිහිටා ඇත. මේ ප්‍රදේශ විවිධ හේතුකාරකයන් මත උතුරු අර්ධද්වීපයේ ප්‍රසිද්ධියක් උසුලාගෙන සිටින අතර අද සංචාරකයාගේ පෙරැත්ත නම් ඉණුවිල්හි අපූරු වංශකතාවක සුලමුල සොයා යාමයි. මේ කතා වස්තුවේ කතානායකයා ලෙස නම්කරන්නේ කාරෙයික්කාල් සාමි නොහොත් අම්බලවානර් පරියාරියි. ඔහුගේ කතාව අනූව දශකයේ මුල්භාගය දක්වා දිවයන්නේය.
තල් ගස්වලින් වටවූ සන්සුන් පරිසරයක පිහිටි ඉණුවිල් කාරෙයික්කාල් සිවන් කෝවිල එවක අර්ධද්වීපයේ ශාරීරික මෙන්ම මානසික ව්‍යාධි වෙනුවෙන් හාස්කම් පෙන්වූ සුවිශේෂ ඉසව්වක් විය. කෝවිල් පරිශ්‍රයේ විශාල නුග ගසක් වන අතර, ඒ අසල අම්බලවානර් පරියාරිගේ ප්‍රතිමාවක් නිර්මාණය කර ඇත. ඒ ප්‍රතිමාවට පසෙක සිහින් සිරුරක් සහිත කුඩයක් අතැතිව ‘කුඩසාමි’ ලෙස නම්කරන ලද අයෙකුගේ පිළිමයක් අඹා ඇත. දිගු රැවුලක් සහිත පරියාරිගේ නළලේ තිරුනූරුවලින් ඉරි තුනක් ඇඳ ඇත. ඔහුගේ අතේ ලී හැරමිටියක්ද වේ. තියුණු ඇස් සහිත පරියාරි අදටත් කෝවිල් පරිශ්‍රය දෙස බලා සිටින්නේ දශක ගණනාවක අභිමානය හා ගෞරවය සහිතවය.
1940 ගණන්වල මුල් භාගයේ සිට 1979 දක්වා මානසික හා ශාරීරික රෝගීන්ට ප්‍රතිකාර කිරීම සඳහා වූ සුවිශේෂ ස්ථානය වූයේ ඉණුවිල් සිවන් කෝවිලයි. මේ භූමියේ මුලින් රෝගීන්ගේ නවාතැන් සහ ප්‍රතිකාර සඳහා නිර්මාණය කරන ලද ‘කුඩිල්’ නොහොත් පැල්පත් කිහිපයක්ද තිබූ බව ඉතිහාස කරුණුවලින් තහවුරු වේ. කෙසේ වෙතත්, අදවන විට පසුකාලීන වර්ධනයන් සහ දශක දෙකකට වැඩි යුද්ධයේ බලපෑමත් සමග, භූ දර්ශනය සැලකිය යුතු ලෙස වෙනස් වී ඇත. පරියාරි අම්බලවානර් අනූව දශකයේ මුල් භාගයේ ගොපලු පවුලක උපත ලැබූ අයෙක් විය. ඔහුගේ නිවස පිහිටා ඇත්තේ සිවන් කෝවිල අසල වූ අතර, එය කාරෙයික්කාල් ශාක බහුල වූ ඉණුවිල් හි පිහිටි පරසිදු ඉසව්වක් වීය. අම්බලවානර් මහත් ජවයකින් හා උද්‍යෝගයකින් වැඩුණු තරුණයකු විය.
ඒ වනවිට ඉණුවිල්වලට එහා කොකුවිල්හි නඩරාජා නම් ප්‍රසිද්ධ සුව කරන්නෙකුට, ශාරීරික හා මානසික සුවය පිළිබඳ නොමිලේ අධ්‍යාපනය ලබාදෙන සාම්ප්‍රදායික ආරාම පාසලක් වන ගුරුකුල කල්වි නම් ස්ථානයක් තිබී ඇත. මධ්‍යම රාත්‍රියේ අධික නින්දකට වැටුණු නඩරාජා සාමිට ගුරුකුල කල්විහි ඉගෙනීමට කරෙයුක්කාල් සිට පැමිණෙන විසුරුණු හිසකෙස් සහ තියුණු ඇස් ඇති තරුණ පිරිමි ළමයකු පිළිබඳ අනාවැකිමය සිහිනයක් දැක ඇත. මෙම දර්ශනයෙන් ආස්වාදයක් ලැබූ නඩරාජා, තම ඉගැන්වීම් සඳහා සිසුන් තෝරාගැනීම සඳහා සම්මුඛ පරීක්ෂණයක් එකල පවත්වා ඇති අතර, කාරෙයික්කාල් සහ ඉණුවිල් අවට දරුවන්ට ආරාධනා කර ඇත. ඔවුන් අතරින්, අම්බලවානර් කැපීපෙනී ඇති අතර, ඔහු නඩරාජා සාමි යටතේ වසර හතක් පුහුණුව ලබා 1942 දී වයස අවුරුදු 22ක් සම්පූර්ණ කිරීමෙන් ඔහුගේ සුව කිරීමේ පිළිවෙත් ආරම්භ කිරීමට ඉණුවිල් තම ග්‍රාමය වෙත නැවත පැමිණ ඇත. කාලයාගේ ඇවෑමෙන්, ඔහු ‘කරයිකාල් සාමි’ ලෙස පුළුල් ලෙස ප්‍රසිද්ධියට පත් වූ අතර, මන්නාරම සහ නෙඩුන්තීව් සහ කරෙයිනගර් දූපත් ඇතුළුව උතුරු අර්ධද්වීපය පුරා අමිල සේවාවක් ලබාදී ඇත.
ඔහුගේ සුවකිරීමේ පිළිවෙත් සහ ප්‍රතිකාර සලකා බලන විට පරියාරිගේ කැපීපෙනෙන සුවකිරීමේ හැකියාවන් පෙන්නුම් කළ බොහෝ අවස්ථා ඔහුගේ උපස්ථායක වූ රාසරත්නම් මහතා මෙසේ සිහිපත් කළේය.
එක් සිද්ධියක් වූයේ ඇවිදීමේ හැකියාව අහිමි වූ ආඝාත රෝගියකු සම්බන්ධයෙන්ය. පරියාරිගෙන් ප්‍රතිකාර ලබාගැනීමෙන් පසු, රෝගියා දින දෙකක් ඇතුළත සංචලතාව නැවත ලබාගත් බව ඔහු ප්‍රකාශ කළේය පරියාරිගේ රෝග විනිශ්චය කිරීමේ හැකියාවන් අසාමාන්‍ය විය. ඔහු රෝගියා නිරීක්ෂණය කිරීමෙන් පමණක් ඔහුගේ තත්ත්වය හඳුනා ගැනීමට ප්‍රසිද්ධ විය. බොහෝ දෙනා විශ්වාස කර ඇත්තේ ඔහුගේ කුසලතාවලට දිව්‍ය බලයක් ආරෝපණය කරගෙන ඇති බවය.
ඔහුගේ ප්‍රතිකාර ක්‍රියාවලිය සාමාන්‍යයෙන් ආරම්භ වූයේ රෝගියාගේ නළල මත විභූති (ශුද්ධ අළු) යෙදීමෙන් වන අතර එමගින් රෝග විනිශ්චය කිරීමට ඔහුට හැකි වූ බව ඔහු විශ්වාස කළේය. දැඩි ලෙස කලබලයට පත් රෝගීන් සඳහා, ඔහු කොහොඹ (වෙම්බු) කොළ භාවිත කරමින් චාරිත්‍රයක් සිදුකර ඇති අතර, ඒවා එකට මිටිකර රෝගියාගේ හිසට මෘදු ලෙස තට්ටු කළේය. මෙයින් පසුව බෙන්සොයින් දුම්මල (සම්බ්‍රානි), වියළි මිරිස් සහ අරප්පු කුඩු භාවිතයෙන් නිර්මාණය කරන ලද ඖෂධීය දුම (මයියම්) වලට රෝගියා නිරාවරණය කර ඇත.
මෙම ක්‍රියාවලිය බොහෝ විට රෝගීන් තුළ සන්සුන් බලපෑමක් ඇති කළ අතර රෝගීන් තුළ කැලඹීම අඩු කළේය.
මනෝ චිකිත්සක ආබාධ මොළයේ ඇති පිත අතිරික්තයකට සම්බන්ධ බව පරියාරි විශ්වාස කර ඇත. ඔහුගේ ප්‍රතිකාර මගින් මෙම අසමතුලිතතාව අඩුකිරීම අරමුණු කරගත් අතර එමගින් ආක්‍රමණශීලී බව සමනය විය. කැපීපෙනෙන පිළියමක් වූයේ නාසය හරහා ඖෂධීය කොළ යුෂයක් ලබාදීමයි, එයට සන්සුන් ගුණ ඇති බව විශ්වාස කෙරේ. ප්‍රතිකාරවලින් රෝගීන් අතුරු ආබාධ පෙන්නුම් කළේ නම්, ඒවාට ප්‍රතිරෝධය දැක්වීම සඳහා ඔහුට නිශ්චිත ඖෂධීය ඖෂධ තිබිණි. ඊට අමතරව, තුලංගු ලෙස හැඳින්වෙන පිළිවෙතකට ලී ආධාරක භාවිතයෙන් රෝගීන්ගේ පාද සීමාකිරීම ඇතුළත් වූ අතර, ඔවුන්ගේ හිස් නිස්කලංක බව ප්‍රවර්ධනය කිරීම සඳහා කොහොඹ හෝ සියඹලා තෙල්වලින් ආලේප කර ඇත. රෝගීන් පන්සල අසල කුඩා කුටිවල නවාතැන් ගෙන සිට ඇති අතර පවුලේ සාමාජිකයන්ට ආහාර සැපයිය හැකි විය.
රෝගීන්ට උපකාරක පද්ධතියක් නොමැති අවස්ථාවන්හිදී, ඔවුන්ගේ රැකවරණය සඳහා කෝවිල වගකීම භාරගෙන ඇත.
පරියාරි සහ ඔහුගේ කණ්ඩායම ස්වභාවික අමුද්‍රව්‍ය භාවිතයෙන් විවිධ ඖෂධීය ප්‍රතිකාර සකස් කළහ. එවැනි එක් ක්‍රමයක් වූයේ වියළි ගොම මත බුලත් කොළවල ඔතා වද මල් සහ චෙන්දුරම් කොළ පුලුස්සා දැමීමයි. එහි ප්‍රතිඵලයක් ලෙස ලැබුණු අළු මීපැණි හෝ තල් හකුරු සමග මිශ්‍ර කර, සමහර විට, පහසුවෙන් පරිභෝජනය කිරීම සඳහා දෙළුම් හෝ තැඹිලි යුෂ සමග ඒකාබද්ධ කරන ලදී. ආහාර සීමාකිරීම්ද ප්‍රතිකාරයේ අත්‍යාවශ්‍ය අංගයක් විය. ‘පා’ යන දෙමළ අකුරෙන් ආරම්භ වන පාවට්කායි (කරවිල), පයිත්තන්කායි (මෑකරල්) ආදී වූ ආහාරවලින් වැළකී සිටීමට සහ ලුණු පරිභෝජනයෙන් වැළකී සිටීමට රෝගීන්ට උපදෙස් දෙන ලදී. මන්ද එය ඖෂධවල කාර්යක්ෂමතාවට බාධාවක් වන බව එකල විශ්වාස කර ඇත.
පරියාරි අම්බලවානර් තම ජීවිතය සුවකිරීම සඳහා කැපකළ අතර වයස අවුරුදු 60 දක්වා වෙහෙස නොබලා ප්‍රජාවට සේවය කළේය. ඛේදජනක ලෙස, සාම්ප්‍රදායික ප්‍රතිකාර පිළිබඳ ඔහුගේ ලිඛිත වාර්තා බොහොමයක් යුද්ධය නිසා විනාශ වී ඇත. ඔහු 1979 පෙබරවාරි 08 වන දින අභාවප්‍රාප්ත වූ අතර, ඔහුව දන්නා අය විසින් තවමත් මතකයේ තබාගන්නා පරිපූර්ණ සුවකිරීමේ උරුමයක් ඔහු විසින් ඉණුවිල් ප්‍රජාව වෙනුවෙන් ඉතිරි කර ඇත.
විදුනි බස්නායක
Saru FM Media
